ANNA VAN DER HORST (ZALTBOMMEL)
Kunst is een poging tot communicatie; “What can’t be said must be done”.
Voor Anna betekent dat, dat zij niet wetende hóe een werkstuk te beginnen, uit pure
onmacht begint met letterlijk op het grote, lege, witte doek te schíjven. Met krijt.
Zomaar, wat er maar in haar opkomt. Dingen die Anna op dat moment bezig houden,
haar boeien, verheugen of frustreren. Of dingen die inspireren: een versregel, een
gedicht of een gebed. Van al die schrijfsels blijft zelden iets zichtbaar, dat is ook niet
de bedoeling. Ze gebruikt het als een soort van bezwering. Het verdwijnt onder
de lagen verf. Anna heeft een grote affiniteit met het geschreven woord. Niet met
het gesproken woord! Zo ontdekte ze wat deze nogal zonderlinge en omslachtige
werkwijze van haar betekent. Het was een kleine schok te ontdekken, want:
‘Het begin van alle creatie is het woord!’
Anna is geboren in een plattelandsdorp te midden van eindeloze weilanden en héél
veel water. Ze behoort tot die generatie van kinderen die áltijd buiten speelden.
‘Buiten zijn’ was vrijheid om te ontdekken, te onderzoeken, te spelen en te leren, in,
op of aan het water. De natuur vormt een blijvende bron van inspiratie voor Anna:
“Zij vervult en ontroerd me, ik word aangeraakt door het wonder”.